30 oktober 2007

De weg naar Tiel is sprookjesachtig. Ik zeil over het asfalt en alles zit mee. Dit wordt 'm, denk ik bij mezelf. vanavond kan het niet misgaan.
We zijn met z'n drieen. Doesman komt wat later. De eerste partij zal door Bokman en Spanjer gespeeld worden. De tegenstander vanavond is Jeff en Dimitri. Jeff is al besproken. Als u op Jeff drukt, dan ziet u waar. Dimitri is vrij nieuw in deze leage. Zijn werpstijl heeft 'm al een bijnaam bezorgt. 'Dimitrailleur'. Zou eigenlijk 'Dimitrailleuse' moeten zijn. Zoals u geheid weet is 'mitrailleur' in Nederland een ingeburgerde taalfout; Frans: mitrailleuse = schrootwerper; mitrailleur = machinegeweerschutter. Onbedoeld klopt het in deze context dus perfect. Dimitri is geen wapen, maar een schutter. Hij schiet de bal met hoge snelheid af en striked op hoog niveau. Wat loop je nou te zeiken over een woord? Zult u zich afvragen. Dat doe ik niet. Ik leg enkel uit dat we allemaal in de overtuiging leven dat het ene waar is zonder het ander te kennen. Er is waarheid en er is leugen. Zo was er een tijd dat een maat van mij bij hoog en laag beweerde dat Clint Eastwood in 'once upon a time in the west' speelde. Nee, nee en nog eens nee. Het was Henry Fonda. Waarheid vs leugen.

Het ging inderdaad mis deze avond. Waar en hoe weet niemand. Er werd gestriked, gespared, de sfeer was optimaal, Dimitri blijkt een fijne vent, Jeff deelde zijn sociale reilen, gooide daarnaast niet bijzonder spectaculair, hoewel hij zijn eigen baanrecord brak met een 220'er.
De eerste begonnen we gemiddeld met een 144 en een 131'er. Hadden we iets meer geluk gehad, dan was het geen probleem. De tweede game neemt Doesman. Nog koud van de straat. We dachten dat het ging komen, maar lieten een 118/117 noteren. Deze was dus dik verloren. De derde game zat Spanjer aan het bier en deze set behoeft nog minder commentaar. De score van Doesman is niet eens genoteerd op mijn viltje. Uit m'n benevelde geheugen hing het vlak boven de 100. Niet, en ik zeg niet, dat hij beroerd wierp. Integendeel, zijn ballen zweven schoon boven de olie. Wat dan? Ik weet het niet. Ik dacht dat het aan mij lag, maar zijn tweede game deed onder aan zijn eerste.

Bij de bespreking bleek het probleem bij de voorbereiding te liggen. Wij zijn kennelijk geen Henry Rono. Henry Rono sjouwde tien jaar geleden met koffers op een vliegveld in Amerika. Voor die tijd was hij een veelbelovende atleet. Zijn record op de 3000 meter steeplechase heeft 11 jaren gestaan. In 81 dagen tijd brak hij 4 wereldrecords. Hij presteerde het om na een avond drinken en vrij onvoorbereid wedstrijden op z'n naam te schrijven. Hij liep een wereldrecord op de 5 km na een avond zwaar drinken. Hij was de Haille Gebresellassie van de late 70's. Alleen, hij hield erg van drinken. Eens miste Rono z'n vliegtuig. Moest er eentje later nemen. Nam wat drankjes aan boord en weet net voor de start zich te melden voor een grote wedstrijd. Hoe het afliep? Hij won. Hij hield het helaas niet lang uit. De boycotten kwamen, hij raakte aan lager wal, verloor zijn geld en de rest is geschiedenis. Ik hoorde onlangs dat hij hersteld is en een atletiekteam coached en dit jaar een bio heeft geschreven, 'olympic dream' en dat hij zelf in de categorie 55+ lekker presteerd. Dat is fijn nieuws.

Wij wonnen vanavond niet. 4-0. Het deed pijn, omdat het wel had gekund. We hebben kansen laten liggen. Strikes genegeerd. Spares laten staan. We staan op plaats 5. Hopelijk volgende week nog steeds. Jack won overigens van Annemieke vorige week. Dat geld ben ik kwijt.

23 oktober 2007

Het is donker als we met z'n drieen het centrum binnenlopen. Martijn wist al te delen dat we op de vijfde plaats staan. Gedeeld met vele anderen. We moeten winnen vanavond. En belangrijker nog... we willen winnen. Die wil blijkt sterk te zijn. Zelfs als we bij aanvang geen Henk treffen, maar een Hans. U vraagt zich nu af... is dat handicap 10 Hans? Inderdaad, dat is 'm. We spelen tegen Eurohollidays en Henk is zeilen. Als u terugdraait tot 11 september, dan ziet u mijn commentaar op Michelle. Dat zal ik niet herhalen, en dat hoeft ook niet. Michelle was niet voor herhaling vatbaar. Erger nog. Zij stond te werpen gelijk een koe een kalf werpt. Niet ten nadele van haar persoon of karakter. Michelle is een geweldige meid met een passie voor bowlen en mijn spaanse uiterlijk. Ze had enkel haar avond niet. Geen scherfgranaten deze avond. De dreiging ging voornamelijk uit van Hans en blijkens de derde set, van onszelf. Een bedreiging van binnenuit betekent in de bowlingsport dat je dusdanig onder de maat speelt dat je de set weggeeft.

We spelen baan 7 en 8 en Spanjer oppert direct de eerste en derde set te nemen. Hij is rechtshandig en baan 8 kent een muur aan de rechterkant. Waar hij op baan 1 geen problemen heeft, heeft hij ze op baan 8 des te meer.
Spanjer begint met een strike. Hans is niet onder de indruk. Hij antwoord met een spare. Michelle begint matig. Ze speelt met een andere bal. Dat heeft ons nog nooit in de weg gezeten, maar 'vaste balspelers' zijn vrij autistisch in hun relatie met de bal. Zij zitten behoorlijk vast in een herhalend werpstramien. Wisseling in stijl of een snelle aanpassing is moeilijk. Iets waar wij van nature geen last van hebben
Bokman volgt redelijk (131), laat enkel veel spares met rust en samen winnen we de eerste set zonder weerstand. Met een 181 mag Spanjer geenzins klagen. 1-0 Spanjer neemt 20 minuten pauze. Hij rookt een strike en de sponsor mag tevreden zijn.

De heren presteren goed op baan 8. Spanjer maakt foto's. Naast ons zakt het behoorlijk in. Het lijkt ze ook niet veel te kunnen schelen. Michelle zuigt genoegelijk op haar sigaretjes en Hans' handjeklap neemt niet in overtuiging af. We herinneren ons vorige week waar we Eric en Gracitia in opwaartse spiraal zenuwachtiger zagen worden naarmate de pinnen vielen en waarbij het zo populaire handjeklap steeds meer een plichtmatig zweetveegje werd. Hans en Michelle berusten en genieten overduidelijk van de Doesman Curve. Doesman (zie foto) heeft de smaak te pakken. Baan 8 ligt hem goed. Er hangt een 180'er in de lucht, maar hij kan 'm net niet verzilveren. 159 is zeker niet slecht, maar wat later lijkt, het begin van de aftakeling. Bokman staat zwaar te presteren. Eigenlijk al weken sterk op dreef. Zijn handicap is inmiddels te verwaarlozen en vanavond laat hij opnieuw zien nog steeds bij de top te horen. 174 met z'n hemd uit de broek. 2-0

De derde set.

Waar Spanjer al weken achtereen met Ton werpt en bij voortduren met een mooie curve, gooit hij vanavond enkel met een blauwe huisbal strak door het midden met een lichte wijk naar rechts. Dit heeft hij goed gezien. De pinnen vallen hard.
Doesman laat helaas wat pins staan. Waar Bokman in de eerste set z'n spares liet staan, laat Doesman nu feitelijk z'n strikes staan. Ballen met een overduidelijke strikekwaliteit worden niet beloont naar stijl en inspanning. Een lullige 117 is de som. Michele is zichtbaar opgewonden wanneer Spanjer nog een fourbagger demonstreert en zijn set op 176 zet. We komen 20 punten tekort voor een 4-0 overwinning.

Jack speelt vanavond tegen Annemieke. Ik zet m'n geld op de laatste.

ABC van de bowlingsport

Baby-Split: Een baby-split is een splitje tussen de 2-7 pins of de 3-10. Splits die niet al te moeilijk zijn dus.
Er bestaat nog een combinatie. Dat is de baby split met gezelschap. In het engels: baby-Split with company. Dat is een identiekje aan de bovenstaande met een 8 danwel 9 variant. Dus 2-7-8 of 3-9-10.

In moeilijkheidgraat ontlopen deze twee elkaar niet zoveel. Velen beweren dat die 'with company' makkelijker is vanwege een extra 'dominopin'. Feitelijk zijn ze beiden een makkie.

Een split is overigens iedere spare waarbij de pins meer dan 1 plek uit elkaar staan. Dit vast omdat de 'S' van split nog niet besproken is in dit ABC van de bowlingsport.

16 oktober 2007

Het belooft een bijzondere avond te worden. Doesman en Bokman zijn beiden verhinderd en Easy Slider bestaat vanavond uit Spanjer en Jack. Zijn achternaam is me ontglipt. Jack is een 'Django' binnen de bowlingsport. Zoals Django speelde niemand omdat Django drie onbruikbare vingers had. Pink, ringvinger en middelvinger waren verlamd en misvormd door een binnenbrandje in z'n woonwagen. De linkerzijde van z'n lijf was verlamd en als toetje was z'n linkerbeen geamputeerd. Django verbleef twee jaar in het ziekenhuis en leerde zichzelf daar de 'djangostijl', zoals dat later werd genoemd. Hij werd een van de grotere virtuozen op de gitaar. Ongeëvenaard en ongeimiteerd Hij speelde overigens ook viool en banjo. Voor de geintereseerden; zijn broer heet Schnuckenack. Een machtig violist in de zigeunerjazz.
Nu vraagt u zich ongetwijfeld af... in welk opzicht is Jack een 'Django'. Wel, Jack heeft een bal gekocht, maar z'n duimgat is te klein, waardoor hij zonder gebruik van de duim werpt. Hierdoor geeft hij met zijn middelvinger en ringvinger de bal een dusdanige spin dat de olie alle kanten op spettert en de impact op de pins extraordinair te noemen is.
Enfin... we spelen op baan 5/6 en onze tegenstanders zijn Eric en Gracia. Duo Penotti. Dit waarschijnlijk omdat Gracia donker van huid is en Eric blank. Als ik goed ben ingelicht zijn ze getrouwd en wat ik zeker weet is dat ze bij de top van bowlend Tiel horen. Nog wel althans.
We beginnen. Ton begint slecht en na een paar worpen leg ik 'm terug in de rail. Ik pak een blauwe huisbal en zet de eerste set op 155. jack volgt op hoog niveau met een 149. later blijkt bij de bekendmaking van Jack's handicap dat dit genoeg was voor een 1-0.
De tweede set spelen we op baan 6. We zakken beiden wat in, maar dat doen de buren ook. Het overleg wordt daar steeds heftiger en Eric en Gracia beginnen ons geweld serieus te nemen. Waar ze bij aanvang nog dachten een plakje cake te krijgen hikken ze nu tegen een stevige Hollandse hutspot aan. Spanjer (139) verslaat Gracia op punten en jack (138) mist ondanks een paar stuntshots amper 20 punten op Eric. Set twee is ook in de pocket. Terug naar baan 6. Christel serveert een biertje en de wekelijkse Nederlandstalige drek druipt uit de boxen. Ik kan m'n draai niet vinden en Jack nog minder. Hij pakt vaker een duimbal 12, maar dat kan hem niet redden. Hij geeft de pot weg met een 109 dieptepunt en Spanjer legt er een magere 123 naast. Te weinig voor een 4-0, genoeg voor een 3-1. Een welkome score na de winst van vorige week en waarschijnlijk een treetje hoger op de ladder.
Een mooie avond als we beseffen dat dit duo een handicap van 32 heeft.

9 oktober 2007

Als mijn maten mij een fles Glenfiddich schenken voor mijn 38ste verjaardag weet ik van binnen dat het wel goed komt. Niet zozeer met mij, maar zeker met mijn maten. We bereiden ons voor op een treffen met Wim en Truus. Bokman verzekerd me dat winnen vrijwel 'not done' is, daar Wim en Truus de lijst aanvoeren en ongeslagen zijn dit seizoen. Welk een blijdschap toen we de treden betraden en Bokman zich herinnerde dat Wim en Truus ons land vertegenwoordigen in Malta. Wat wordt het? Een inhalertje? Nee, we spelen tegen Chiel en Dirk uit hetzelfde team. Kielekiele. Dat kan elke kant op. Chiel is een bij vlagen uitstekende bowler. Als hij z'n dag niet heeft, boffen we. Dirk heeft een bijnaam. 'De sniper'. Hij gooit meestal een strike, maar mocht dat een keer niet lukken dan is hij enorm trefzeker in de spare. Ik kan me niet heugen dat hij ooit een spare miste. Hooguit een 7-10 split, maar zo laat hij ze niet staan. Dirk is de zeventig gepasseerd. Hij heeft de oorlog meegemaakt. Iedere pin is een duitser.
We zijn met z'n drieen. Doesman en Bokman beginnen. Ze werpen beiden sterk en winnen met een vinger in de bips en drie in de gaten. Doesman trekt de aandacht met zijn 188er. Er hing zeker een 200+ in de lucht tijdens deze partij, hij ging driemaal de mist in, maar maakte met een fourbagger de partij prachtig af.
Tweede frame mag Spanjer de baan op. Hij is nog verrukt over de Glen en werpt ontspannen. Ton rolt goed, maar weet geen strikes te vinden. Een enkele keer. De spares gaan, maar niet om over naar huis te schrijven. Hij gebruikt Ton niet voor de spares en mist een paar keer onnodig met een 12 ponds huisbal. Hij streept een 139 af. Doesman werpt uitstekend (144), maar we komen te kort door een 200 plusser van Dirk. Hij maakt er een one-man show van en we kunnen alleen maar toekijken. 1-1.
De derde frame doen Bokman en Spanjer. Ton begint te wegen. Bokman werpt goed. Volgt z'n vertrouwde patroon. Weet enkele soepele spares te maken en draagt deze pot in z'n eentje. Spanjer gooit ze op de juiste lat, met een mooie curve, maar trekt weinig punten. Opnieuw laat hij z'n spares staan en maakt een dunne 110. Bokman legt er 167 naast en samen is dat net genoeg voor een 3-1 overwinning.

Ik zal meteen reageren op de vele vragen van lezers hoe dat nou in z'n werk gaat, zo'n 3-1 na drie potten. Het is absoluut niet mijn bedoeling om verwarring te scheppen.
Je 'total pinfall', of nog duidelijker: totale pinval, legt er ook een puntje bij of af. Als je als team dus hoog gooit, maar toch de pot verliest, en de volgende pot win je met een lage pinfall van je tegenstander, dan kan die hoge score van de vorige pot meewerken aan een extra puntje bij het eindtotaal.

Resumerende een mooie avond met een mooie overwinning. We vieren mijn 38ste nog even en gaan met gemengde gevoelens naar huis.

Jack speelt misschien volgende week als plaatsvervanger. Hij is groot fan van ons en een Easy Slider wannabe. Hij past er ook wel bij. Hij kon m'n zoon zijn. We schelen 19 jaar.

Deze dag, de dag dat ik typ, donderdag de 11de oktober is er een jochie van 16 doodgestoken door een jochie van 14. Ruzie om een pen.

Tien stappen naar succes: 3. Het voetwerk

Op maat met uw kadans

Tijdens het werpen van een bal is er geen enkele reden anders te lopen dan een wandeling door het park of de supermarkt! Ongetwijfeld het beste voorbeeld hier is Mike Durbin. Je hebt zelf wellicht ook bowlers gezien met een alledaags loopje. Kijk eens goed naar ze. Ze lopen hak/teen. Belangrijk is enkel: voetwerk staat in dienst van de swing! Niet andersom. De kadans die je ontwikkeld hebt met je pendel geeft je het ritme van je voetwerk. Maar hoe dan ook, je zult eerst het voetwerk moeten leren zonder de swing.
Waarom is dit belangrijk? Door je stappenpatroon kun je de timing, balans en je laatste stap voor de 'foul' lijn bepalen en onderwijl je concentreren op de loslating van je bal en de lat. Duidelijk? Nee waarschijnlijk. Ik kreeg vandaag een puike Longmorn van m'n vader voor m'n 38ste verjaardag. Heroine in een fles. Ik ben benieuwd waar ik geparkeerd heb. Nu ga ik even liggen.

Let's go bowling

Er zijn een aantal bands die zich onlosmakelijk verbonden hebben met de bowlingsport. Let's go bowling is zo'n band. Een band, die het live beter deed dan in de studio. Gelukkig is er dan ook weinig meer verkrijgbaar van deze heren. Ik zag dit album voor 60 dollar te koop staan. Gelukkig heb ik 'm al. Niet omdat het zo'n speciaal album is, maar omdat de hoes alleen al emoties losmaakt en de naam van de band een mooie zin is. We zeggen het vaak: let's go bowling. Misschien herinnert u zich Walter en the dude in 'The Big Lebowski'. Walter heeft een hond in een tas. Hier het verslag van het gesprek:
The Dude: What's in the fuckin' carrier?
Walter Sobchak: Huh? Oh, that's Cynthia's dog. I think it's a Pomeranian. I can't leave him home alone or he eats the furniture. I'm watching him while Cynthia and Marty Ackerman are in Hawaii.
The Dude: You brought the fuckin' Pomeranian bowling?
Walter Sobchak: What do you mean brought it bowling, Dude? I didn't rent it shoes. I'm not buying it a fucking beer. He's not taking your fucking turn, Dude.
The Dude: Man, if my fuckin' ex-wife asked me to take care of her fuckin' dog while she and her boyfriend went to Honolulu I'd tell her to go fuck herself.
Walter Sobchak: Fuck it, Dude, let's go bowling.

Terug naar het album.
Of... er is nog een sterke plaat van ze te krijgen: 'Stay tuned' uit 1999. Iets meer naar de Rock hangend dan de ska.
Ik neem aan dat u nu een goede indruk van de plaat heeft.

Volgende keer een andere bowlingplaat/band.

ABC van de bowlingsport

Ankerman: Een ankerman is de laatste werper in team competitie. Meestal de beste bowler van het team. Hij is degene die over de gave beschikt in de negende frame (Foundation frame) de game uit te striken. Deze term stamt uit 1913 toen Hans Arfsparger voor het 'Anchor Brewing team' in Milwaukee in vijfde positie bowlde en 94 maal op rij de game uitstreek. Voor de nerds: Anchor = Anker. Deze term is overigens in Nederland niet bekend. Zowel de Amerikaanse als de Nederlandse term worden niet herkend noch erkend op de meeste bowlingbanen. Het is ook maar een weet.

2 oktober 2007

Maandag 1 oktober hadden we met het team een meeting waarin verschillende stijlen werden doorgesproken onder het genot van een bakje koffie en het vasthouden van pasgeboren kinderen. Doesman meldde zich af voor de competitie van vandaag. Zijn contract eiste hem op en liet de avond aan Bokman en Spanjer.
Tegenstander vanavond zijn Meines en John. Met gemiddelden van rond de 180 best respectabele spelers met een keurige worp, nette curve en bij vlagen hoge impact. Bokman en Spanjer staan op scherp. We menen een paar punten te kunnen scoren vanavond en als Spanjer zijn eerste game op 192 zet en Bokman volgt met een 160'er tegenover een 163 en 164 zetten we beiden in op een 4-0. De tweede game lijken we dan toch te moeten inleveren. We zakken beiden terug naar Utrechts peil, Spanjer weet zelfs een bal te laten vallen. Zijn 'Ton' doet al een paar weken intensief mee, maar het hoge gewicht speelt 'm toch geregeld parten. De bal valt in deze game letterlijk van de vingers rakelings naast de rechtervoet en stuitert op de baan om vervolgens met een snelheid van enkele meters per minuut over de rechterafgrondlijn drie pins om te leggen. Mede dankzij een tegenvallend antwoord van Meines pakken we toch de tweede punt.
We gaan terug naar baan zes en beseffen dat het geen cadeautje wordt. We zullen eraan moeten trekken. Vooral Bokman heeft met z'n 121'er wat goed te maken. Hij blijkt nog reserves te hebben.
Game 3. Spanjer begint matig. Bokman striked hoog en hard. 1 x. 2x. 3x. Bokman legt voor het eerst in weken en turkey te kijk. Hij maakt zich op voor een fourbagger, maar komt tekort. Hij weet 'm wel te sparen. Corrigeert direct met een vierde strike in frame 5 en dipt in frame 6 met een split. Na enig rekenwerk zien we dat er een 200 in de pijp rookt. Hij legt in frame 7 wederom een strike en beseft dat het nu akelig dichtbij komt. De pols begint nu ook de tweehonderd te naderen en iedere topbowler kent de sensatie die nu mee gaat spelen. Of tegen. Frame 8 maakt het spannend met een spare en Bokman weet in frame 9 opnieuw te striken. Inmiddels staan alle ogen richting baan 6. Frame 10 begint met een inning van 9. Die blijken waardevol en welkom. Nu is het vallen of staan. Pakt Bokman die laatste pin, dan is het bedje gespreid. Legt hij 'm ernaast, dan tellen we 'm op bij de bijna's. De bijna's die al jaren zijn carriere lijken te beheersen. Nee, hij pakt 'm! Gejuich galmt door de achterstandswijk en even zwijgen de pitbulls. Gaat hij die 4 punten pakken of wordt dit een gooitje in het gootje. Niemand lijkt nog te ademen, Bokman loopt in slowmotion de lat op, likt de bal met het het puntje van z'n tong, kijkt even opzij naar de buurman, de baan is vrij, Spanjer roept: 'concentratie!' Dan, Aproach, Stap, pendel, stap, swing, stap, release... opnieuw een oorverdovend gejuich. Bokman zet 'm op 204.
Easy Slider pakt 4-0. Dankzij twee torenhoge scores en een ongekende wilskracht.

Na de felicitaties nemen we een biertje op de overwinning en weten diep van binnen dat dit seizoen van ons is.