24 maart 2009

wint Spanman dit jaar de 'lekkerste bowler van het jaar prijs'? Als het aan hem ligt wel.


"De fans weten het al, de tegenstanders zijn op de hoogte, Easy Slider is terug en maakte dat in al zijn glorie en geweld bekend aan de wereld door een ingrijpende en verpletterende 200 van Spanman. Er staat een allesvernietigende tsunami aan de deur van bowlend Nederland en dit keer heeft opendoen weinig zin. Sinds vorige week, dinsdag 24 maart, staat Easy Slider wederom op de lijst van zeer gevaarlijke stoffen. Easy Slider heeft echter z'n vergunning aangevraagd en is nu klaar voor een chemische strike op de titel van seizoen 2008/2009. Beware, het tij is gekeerd en vanaf morgen, dinsdag 31 maart is geen team meer veilig en wordt niets of niemand gespaard. "

Tot zover een willekeurig citaat uit een willekeurig blad. Treffend? Inderdaad. Maar kunnen de mannen daadwerkelijk door de lak de baan nog zien? Geen idee. Daarvoor moeten we eerst de betekenis van die zin ontdekken. En dat gaat nu niet lukken. Wat we wel weten is dat de heren Bokman en Spanman gebowld hebben op het hoogst van de bovenste plank en de tegenstanders van vanavond, Truus en Wim, enkel beduusd en overdonderd konden toekijken hoe Easy Slider de pot vrij makkelijk weggaf in een bekend klinkend 1-3 akkoord. Ware het niet dat Spanman de avond beklonk en dankend op zijn knieën zijn 199 met een laatste pin in een 200 omtoverde en hij sinds lange tijd weer zijn naam hoorde weerkaatsten op het hout van baan 7, dan, want de zin is nog niet af, was deze avond wederom een echo klinkend uit het verslag van twee weken geleden waarin een harp hoog in de wilgen hing en welke hopelijk na vanavond wederom wonderschone klanken zal laten klinken en Easy Slider zal aansporen en inspireren tot vermenigvuldiging van deze torenhoge score.
Alweer baan 7? Inderdaad.

En Bokman dan? Heeft hij nog bijgedragen aan iets of wat?

Bokman had met een iets beter presterende Spanman 4-0 mee naar huis genomen. Echt? Uiteraard. We bleven alle partijtjes dicht bij Wim en Truus, maar Spanman kon in pot 1 en 2 niet laten zien wat we van hem gewend zijn. Hij gooit ver onder de maat en zet Bokman letterlijk voor het blok aan zijn been. Bokman zet de eerste op 150, maar dat had een 160 kunnen zijn, en een nette 145 in de tweede. Daartegenover zet een Spanman 130 en 131. Lullig maar waar.

Oh.

17 Maart 2009

Lees nu het eerste hoofdstuk van Doesmans nieuwste boek!

Hoofdstuk 1,
Collectief falen

"Collectief falen", is het eerste wat in je op komt als je aan deze droevige dinsdag avond denkt. Met een gemiddelde van 118 punten over de 6 gespeelde games wisten de heren doesman, bokman en sandokan nog geen deuk in een pakje boter te slaan. Het is niet eens de moeite waard een individuele score te noemen, daar er geen enkele het niveau van de student-bowlers uit de Bizon in Utrecht kon overtreffen. Ondanks dat dit dezelfde heren zijn die zich drie seizoenen achter elkaar kampioen van Utrecht en omstreken mochten noemen, vorig seizoen in de 2e seizoenshelft geen pot verloren en feestelijk de 5e plek innamen, lijkt Easy Slider op, murw en moegestreden.

Het wordt langzamerhand een serieuze vraag of "de professionalisering van de bowlingsport", ooit een volkomen feit zal zijn. ES heeft zich de afgelopen jaren op verschillende fronten ingezet voor deze ondergewaardeerde sport. Persberichten, instructiefilmpjes,demonstraties, baantesten, verslavingsvoorlichting, niks is de leden van ES te gek geweest. De heren hebben gevleugelde uitspraken als "In die Pin!" en "Hou dit vast", of niet te vergeten "striketijd", "hard en hoog", en "the shuffle", een definitieve plaats gegeven in het bowlingjargon. De heren hebben door de jaren heen bijna even zoveel werpstijlen ten toon gesteld als dat de leden sinds de oprichting kinderen verwekt hebben. Insiders weten, dat zijn er veel!

ES heeft zijn hoogte en dieptepunten gekend. Iedereen herinnerd zich de euforie na de kampioenschappen in Utrecht, maar veel mensen beseffen niet het verdriet van het verlies van het thuishonk de Ruggestee in Hoenderlo. Jarenlang hebben de jeugdige ES leden hier geleerd, getraind, maar ook gelachen en geleden. Een mooie in memoriam vind u terug op deze site, onder het kopje afscheid.

Alhoewel ES veel voor de sport heeft betekent, kunnen we ons afvragen of 'de bowler' professionaliseerbaar is. Het is namelijk moeilijk de bowler op enige professionaliteit te betrappen, vooral als je de lagere regionen dezer sport doorspit. Deinend op de geluiden van het Nederlandse skihutgenre smijten de heren en dames hun ballen. Zonder te ontkennen dat er genoeg talent is, wordt van dit talent geen gebruik gemaakt om rond deze sport een fris, jeugdig, topsportklimaat te creeeren. Ondanks de door ES georganiseerde stage van het bestuur van de NBF bij het bestuur van de NOC/NSF, waar het wel gelukt is 'stoffige' sporten van een nieuw - olympisch- gezicht te voorzien, lijkt de NBF geen enkele omslag te willen maken.De federatie heeft voor de komende jaren zich een doel en visie gesteld:
Visie: In het NBF topsportbeleid staat de bowler centraal. Hij is zelf verantwoordelijk voor zijn ontwikkeling. De NBF Topsportorganisatie is binnen de grenzen van wat haalbaar is gericht op het opleiden en begeleiden tot zelfstandige topbowlers

Doel: De NBF Topsportorganisatie heeft als doel spelers en speelsters zodanig te ondersteunen dat zij zich ontwikkelen tot bowlers die in staat zijn om op Europees niveau top 5 posities en op mondiaal niveau top 10 posities te behalen.

Het lijkt alsof de federatie twee dingen door elkaar haalt, de Visie is te hoog en het Doel is te laag. Na jaren studie hiernaar lijkt ES tot de conclusie te kunnen komen dat bowlers niet in staat zijn tot zelfontwikkeling, getuige het apengedrag op de baan. Het doel had vanzelfsprekend 1e worden moeten zijn, ES heeft jarenlang gepropageerd de beste te willen zijn. Met het credo dat "meedoen is belangrijker dan winnen", lijkt de federatie een voorschot op slechte prestaties te willen nemen. Gezien de spirit die ES door de jaren heen in de sport heeft gepompt is dit een wanstaltige doelstelling en kan alleen met rotte eiren en gejoel beantwoord worden. Je moet eerste willen worden is en was het motto van ES, ondanks de mindere jaren in Tiel.

ES moet zich in de maanden die dit seizoen nog telt, gaan afvragen of het de psychische, fysieke en geldelijke last waard is, als er geen vernieuwd elan in de bowlingsport te bespeuren is. Geruchten gaan dat ES zijn ogen heeft laten vallen op de sjoel- of jeu-de-boule-sport heeft laten vallen, we hebben hier echter nog geen enkele bevestiging voor gezien/gehoord. De sjoelbond stelt echter: "wij hebben als doelstelling eerste zijn op verschillende disciplines." het bezetten van de 1e t/m de 3e plaats op het WK six pack shuffle in heerhugowaard vorig jaar (http://www.sjoelsport.nl/20080501WKHereneindstand.pdf) getuigd ervan dat we die doelstelling waard zijn." "De heren van ES zijn bij ons van harte welkom!"

20 maart 2009

Na drie jaar de eerste knoppen aan de wilg van de steeds professioneler wordende sport.

Vechten tegen een suf imago
door Gert Kramer. vrijdag 20 maart 2009

APELDOORN - Met de 24ste editie van het Zilveren Bowlingbal Toernooi ging woensdag één van de grootste bowlingevenementen van Apeldoorn van start.

Rond de 200 deelnemers trachten in Alambic aan de Nieuwstraat - waar ook morgen en zondag nog wordt gebowld - een worp te doen naar de hoogste eer. Zij beoefenen allen een sport die worstelt met een nogal truttig imago en hunkeren naar (media)aandacht. Bowlers, ook die in Apeldoorn, voeren een naar het schijnt eeuwigdurende strijd tegen een ongunstige beeldvorming.

,,Bowlen? Gezellig. Een uitje met het bedrijf. Biertje erbij en af en toe een bal gooien. Zo denken de meesten erover.'' Martijn van Maaren slaakt een zucht. Want de hoofdorganisator van het Zilveren Bowlingbal Toernooi vindt bowling allesbehalve oubollig. ,,Het is een precisiesport die ontzettend veel training vergt'', bezweert de 23-jarige Apeldoorner. ,,Gelukkig ben ik niet de enige die er zo over denkt. Bowlingvereniging Apel- doorn heeft momenteel 160, 170 leden. Dat geeft aan dat bowling wel degelijk aantrekkingskracht heeft. Maar het kan beter. Veel beter.''

Een jaar of vijf geleden waren nog circa 200 mensen aangesloten bij de Apeldoornse bowlingvereniging. Van Maaren: ,,Nu trekt het gelukkig weer een beetje aan, het ledental groeit gestaag. Door het ongunstige imago en de behoorlijk hoge kosten worden mensen niet zo snel lid van een club. Wij proberen ze over de streep te trekken. Zijn de bowlingsport op allerlei manieren aan het promoten. We delen op gezette tijden flyers uit, organiseren veel toernooien, hebben een goed verzorgde website en verzorgen regelmatig clinics. We doen wat we kunnen.''

Van Maaren krijgt bij het organiseren van het Zilveren Bowlingbal Toernooi hulp van onder anderen Peter Uyterwijk. De 29-jarige Apeldoorner geldt in de wijde regio al jarenlang als een absolute topbowler. Hij won in februari het Apeldoorns kampioenschap en pakte afgelopen weekeinde voor de vierde maal op rij de oostelijke districtstitel. Uyterwijk is lid van de Apeldoornse én Zutphense bowlingvereniging en heeft met Bowlingteam Alambic uitzicht op promotie naar de hoofdklasse, het tweede landelijke competitieniveau. De Apeldoorner deed voor het eerst in 1995 van zich spreken. Toen greep hij de nationale aspirantentitel. In datzelfde jaar leverde Nederland diverse wereldkampioenen en beleefde oud-Apel- doorner Marcel van den Bosch zijn sportieve hoogtepunt. Van den Bosch bereikte de achtste plaats van de mondiale ranking.

Van den Bosch - met wie Uyterwijk nog regelmatig contact heeft - kon zijn talenten een tijdlang te gelde maken en was succesvol tijdens diverse hooggedoteerde Amerikaanse toernooien. Daarmee was hij een uitzondering, weet Uyterwijk. ,,Ik ging na m'n aspirantentitel op zoek naar sponsors en dat leverde welgeteld één geldschieter op. Weer dat slechte imago hè. En ook de geringe media-aandacht was een belemmerende factor. SBS6 heeft eenmaal een demonstratiewedstrijd uitgezonden en daar bleef het bij. Ondanks prima kijkcijfers. Wij worden door de media absoluut niet serieus genomen. En dat steekt. Qua regelgeving en erkenning vanuit andere bonden zit het wel snor met bowling. Er zijn in de eredivisie regelmatig dopingcontroles en we zijn erkend door sportkoepel NOC* NSF. Dan word je toch gezien als een serieuze sport. Nu moeten het publiek en de media nog overstag…''

10 maart 2009

Misschien moeten we weer eens wat teamshots maken. De plaatjes laten veel te wensen over.

Opgeschrokken door een supersnel bericht van collega Doesman, beseffende dat er naast een fikse achterstand in de lijst een redelijke nalaat in de verslagen te betreuren is, typ ik snel en kundig een kort verslag van een van de mooiste potten bowlen van het jaar.

Easy Slider wordt vertegenwoordigd door Spanman en Bokman. Twee mannen van het eerste uur, gezworen vrinden voor het leven, saxofonist en fluitist van wat eens de grote hoop van Nederland was en tegenwoordig voornamelijk hangend aan barren en dromend van wat had kunnen en moeten zijn.
Daarnaast, zittend aan een tafeltje, druk met doekjes en olie in de weer, twee uitstrijkjes uit de baarmoederwand van bowlend Tiel, de heren Nus en Adriaan de Gram. De Gram loop rond met een handicap van precies 0. Nus mist wel eens een pin en heeft er nog 6 achter zijn naam staan.

Enfin... we winnen wel eens van ze, maar dan moeten we op eigen niveau spelen en dat doen we eigenlijk niet vaak meer. De scores lijken meer en meer op een lijstje van een paar kinderen op de Wii. Ook vanavond weten we de stand enkele keren net boven de 100 te zetten en ware het niet dat beide heren in de derde pot ontzettend hun best deden dan was het opnieuw een 0-4 geweest.

Nus en Adriaan zetten vrijwel iedere pot boven de 200 neer, dus veel motivatie voor prestaties was er niet. Kijkende naar lange reeksen strikes dwingt ons te drinken en te lallen en te wachten op het juiste moment. Dit moment kwam na 50 minuten en terwijl Nus en Ad de vingers likken komen Spanman en Bokman ongenadig hard uit de hoek en beginnen een demonstratie van kunde en vakmanschap neer te zetten die zijn gelijke nog niet heeft getroffen. Spanman striked en striked en komt net tekort voor de magische 200. Hij zet 'm weg op 173 en kijkt hoe Bokman zijn stijgende lijn weet vast te houden naar een zekere en voldoende 138. We verliezen vanavond met 1-3, maar niet tegen twee losers. nee, een punt pakken tegen deze geweldenaars en ambassadeurs van de mooiste sport van Nederland, medestrijders in het gevecht voor de professionalisering van de Bowlingsport en vleselijke visitekaartjes van het steeds minder muffig wordende imago, is eer genoeg.
Een lange zin kenmerkt zich door een veelheid aan woorden.
Adriaan is ook een landelijk bekende visser. Hij haalt geregeld de meeste vis aan wal.

We zoeken een raar en onherkenbaar stuk op uit de Stentor en plaatsen die alvorens we de bevindingen van 17 maart tot ons nemen.

Spanman: 158/119/173
Bokman: 112/132/138

3 maart 2009

Goed nieuws! Hij gaat weer touren!!

Als blijkt dat er een koortje dames de huiskamer van Spanman vult deze sportieve avond, kan hij niet anders dan met z'n zieke lijf richting Tiel vluchten. Blijkens de wonderwerkende Dimpels van kristel een goede en verantwoorde beslissing. De scores bekijkend een minder goed plan, maar een ding wilden we zeker niet missen.
Zoals voorzegd in eerder blogs weten de leuterende vrinden dusdanig in gesprek te komen over alles behalve serieuze zaken dat er eentje voor z'n beurt gooit! Echt? Echt! Wie? Ik zal zijn naam niet noemen. En hij liet nog drie pinnen staan ook. Hij weet het zelf en zal er alles aan doen z'n gedrag en uiterlijk aan te passen. Ik wil deze twee heren wel eens op het voetbalveld zien staan. Beppend als twee wijven op het middenveld. Wat? Laat ze de vierdaagse lopen? Ik zal het doorgeven. Wie weet. 4 dagen 40 km klessebessen zal ze als muziek in de oren klinken.
Sandokan moest helaas afbellen vanwege lopende zaken.
Spanman is inmiddels beterende. Hij gooide 289. Op de Wii. Bereikte een skilllllevel van 1686. Ongekend hoog.

We spelen vanavond tegen de gebroeders de Bie. We spelen op baan 6 en 5. We kunnen verder kort zijn over de wedstrijd. Easy Slider ging af als een gietertje. Danny en Jeff hebben een bal- en richtingsgevoel die wij laken.

Uitschieter deze avond was Doesman. Hij klom van 160 naar 176 en moest toen helaas gaan zitten kijken hoe Bokman en Spanman rond de 140 bleven haken. Als mijn geheugen het trekt werd het 0-4. Niks bijzonders als we de afgelopen maanden beschouwen.

de set:
Does: 160/176
Span: 143/144
Bokm: 144/137

Een kort verslag van een matige avond. Komende dinsdag doen we het over en gaan er vanuit dat er dan gewonnen wordt. U leest het allemaal op easyslider.blogspot.com

24 februari 2009

Later dan gewoonlijk, vroeger dan de sterfdag van Wilders, blikken we kort een dikke twee weken de geschiedenis in. Wat we daar zien is een heugelijk potje amicaal bowlen met de heren Cor en Adrie.
Op het podium vinden we Sandokan en Spanman. Bekend als de dunne en de dunne. Startend op baan 8 weten de heren zwaar te imponeren met een 163 van Spanman en een 174 van inderdaad, Sandokan. Zij weten de eerste punt naar zich toe te zuigen en gaan goed gemutst en vol vertrouwen naar baan 7.
Daar begint Sandokan een 1-2-3tje te werpen en legt ongekend schone ballen op de lak. Hij draait z'n hoofd twee maal in deze pot en vraagt, 'heeft Joep al gebeld?' Spanman antwoordt in ontkennende termen. Spanman gooit nu een vette 148 en wrijft in z'n handen van blijdschap. De punt gaat naar Cor. En Adrie. Die doet ook mee. 1-1
Dus gaan we naar baan 8 terug voor een nivellerend hoogstandje. Ditmaal is het Spanman die z'n hoofd draait en vraagt, 'Waar de fuck is Dennis gebleven?' Sandokan ontkent iedere betrokkenheid. Het hoogstandje wordt een 139/134 met Spanman als puntengenerator van de avond. Hij weet in drie spelletjes 450 punten te verzamelen en laat Sandokan met 431 op korte afstand volgen. Deze avond laat opnieuw zien deze mannen de as van Easy slider vormen. Zij staan er en als u goed luistert wordt er geen woord gerept over wandelingen, vakanties, baantjes en andersoortig geleuter waar we geregeld door verliezen. Ik voorspel dat er spoedig iemand voor z'n beurt gaat gooien omdat ie te veel tong gebruikt en te weinig aandacht voor deze steeds professioneler wordende sport.