9 juni 2009

De laatste keer

Het is een bijzondere avond. We komen met z'n vieren aanrijden in de groene Easy Slider slee. De mannen dampen stevig en er hangt een zware wolk tegen het pluche plafond. Sinds weken en weken is het team weer compleet. Sandokan, Bokman, Doesman en Spanman zetten om half negen de zolen op de parkeerplaats van Firma IJzerbuigers en co en weten dat dit de laatste keer is dat ze hun zolen op de parkeerplaats zetten van, inderdaad, IJzerbuigers en co. De parkeerplaats waar ze al jaren parkeren. Voor de laatste keer gaat de klep open en tilt Spanman z'n loeizware tas met twee ballen uit de achterbak. Voor de laatste keer laten zijn maten hem de tas alleen dragen en voor de laatste keer lopen ze naar de ingang van de TBV.
Waarom zijn ze met z'n vieren? Omdat het de laatste keer is. Nog eenmaal willen ze hier laten zien dat ze kunnen winnen, dat ze zelfs kunnen winnen van Frank en Bianca. Dat ze zelfs kunnen winnen op baan 8.
Als Sandokan zijn rekenmachientje opent en begint te typen ontdekt hij tot ieders verbazing dat er van de vier man maar twee een dubbele partij kunnen spelen. Maar als we beseffen dat het voor het laatst is dat we kunnen kibbelen mag de meest aanwezige en de hoogste inner van de laatste weken de finalepot inhaleren. Spanman en Doesman zullen twee partijen werpen, op zoek naar wat bekend zou moeten worden als 'de laatste shuffle'. De emoties van dichtbij bekeken mag het best een shuffle heten. We winnen de partij met 3-1. Spanman drinkt zijn laatste Dimpel. We roken de laatste Luckies en we winnen voor de laatste keer. Is dit de laatste keer dat we Doesman richting de 200 zien jagen, dat we Spanman zijn Trudie zien vingeren, Ton voor het laatst over de baan horen bonken, Bokmans hoge harde of Sandokans snelle rechte mogen aanschouwen?
Voor het laatst horen we John door de microfoon kuchen en voor de laatste keer zien we de prijsuitreiking aan Towe. Voor de laatste keer lacht Kristel om onze grappen en voor de laatste keer verteld Adrie ons dat het de schuld is van de Marokkanen. Voor de laatste keer zegt Wim ons dat ze te oud worden voor deze sport en voor de laatste keer kijken we Gracita vuil aan. Dan... als de mannen voor de laatste keer naar de kassa lopen om voor de laatste keer te betalen en ze voor de laatste keer het grindpad oplopen op weg naar de parkeerplaats, rijden ze voor de laatste keer hun rondje en zetten ze voor de laatste keer de bolide blauw en denken ze stuk voor stuk... shit, dit was de laatste.

ABC van de bowlingsport

De 'W' van Webbzusjes

Vandaag de langverwachte 'W'. Niet omdat het zo'n fijne letter is, maar omdat het zulke fijne meiden geeft. We hebben het over de Webb sisters. Twee betoverend mooie zusjes met engelenstemmen en een talent waar je je vingers bij aflikt. Ze hebben een cd op hun naam staan, maar die zou ik laten liggen en het houden bij hun beminnelijke versie van 'If it be Your Will', ja, van Leonard Cohen. Herinnert mij eraan dat er dinsdag een pilsje voor ons klaarstaat. Inderdaad, van Eric.

Enfin. De W heeft naast twee Webb zusjes een term met de naam Web. Is dat niet vet bizar crazy? Scheelt maar een b.

Water in de bal: een slappe bal die een 8-10, 5-7 or 5-10 laat staan.

Web: afstand tussen de vingergaten, meestal zo'n one-quarter to three-eights van een inch.

Wrist master: Handschoentje om je pols recht te houden.

26 mei 2009

Wegens gebrek aan beeldmateriaal zien we allen uit naar de 'W'.

Wederom een legendarische partij bowlen waarin Doesman met een klein rietje in zijn mond alle aandacht naar zich toe wist te zuigen met een onvoorstelbare, doch langverwachte en meer dan welkome 200 plusser. Dit, in mengsmering met een onberispelijk spelende Bokman en een misselijke Spanman, resulteerde opnieuw in een 4-0 overwinning. Ditmaal op een tegenstander van Europese klasse.
We spelen op baan drie en vier. Spanman en Bokman tikken af. Bokman wil een 200 plus inzetten. Spanman volgt op afstand. Wim en Truus gooien gemiddeld naar een 150 en een 156. te weinig voor een overdonderende 192 van Bokman. Spanman doet er niet meer toe. Hij voelt gif stromen en neemt de volgende pot vrij.
Dan komt Doesman op en mag samen met Bokman voor de tweede punt gooien. Ditmaal is het Doesman die voor vuurwerk zorgt. Hij wil meer en beter, doet dat ook bijna, maar blijft hangen op de 187. Een balletje anders en het was de eerste 200 van de avond geweest en had Doesman gepresteerd wat nog geen andere Easy Slider hem voor heeft gedaan. Bokman werpt uit op een 137'er en Wim en Truus blijven beiden steken in de 130 sferen. Vet kak voor hen. Niet voor Spanman. Die heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt een vuil biertje eruit te kotsen. Hij komt fris en sportief terug en is klaar om de avond in te lijsten. Hij mag wederom op baan 4 zijn talent ontvouwen, maar wordt onderweg naar de 155 gehinderd door een overtreffende trap in zijn rug in de vorm van een duivelsgoed vingerende Doesman. Doesman timmert de lijst dicht en weet een hufterig hoge 206 te noteren en maakt met zijn twee scores de aanwezigheid van Bokman en Spanman tot een luxeprobleem. Hem komt toe de lof, eer en een welgemeende klop op de schouder. Wim en Truus kunnen enkel toekijken met een 130 en 140'er. Zij genoten zichtbaar van het rendement van hun investering in wat zij zien als hun jongens. Hun team, waarin ze naast ontelbare tips en tricks een heuse Vicious Hammer hebben gestoken. Om dan om de oren te krijgen met een 192, 187 en een 206 is eer in eigen trots ombuigen en feitelijk een heel team in je uitpuilende trofeekast bijzetten. Van mij mag het.