Wie herinnert zich niet 5 maart 1963. Ook een dinsdag. Precies op de dag af 45 jaar geleden. The fabulous four zat in de studio en deze dag namen ze het overbekende 'One After 909' op. Het was op Abbey Road. We dragen deze avond op aan John, Paul, George en Ringo.
Vanavond spelen we tegen Meines en John. Twee geduchte bowlers die we al eerder hebben beschreven. We winnen wel eens van ze. Soms verliezen we en zoals vanavond laat zien is er een derde optie. Eerst naar de banen. We banen op spel 5 en 6 en wij beginnen op de legendarische baan 6 waar Spanjer zijn eerste 200+ gooide. Hij wil graag een herhaling van die bijzondere avond, maar dat presentje lijkt naar zijn maat Bokman te gaan. Doesman is verhinderd te komen vanavond. Jammer. Ik heb 'm al een maand niet gezien en ben zeer benieuwd naar zijn ontwikkelingen.
Spanjer tikt af en doet dat met een strike. Althans, bijna. En hij kan 'm ook niet sparen. Spanjer gaat zitten. Bokman werpt zich in de schijnwerpers en vertikt het om eruit te komen. Hij begint een serie te werpen waarbij hij een nek of 14 weet te draaien. Tot op het laatst dubbelstriked hij en daartussen legt hij een wonderschoon intermezzo van een 9/. Bokman legt 5 strikes ten anker en ondanks de 200- score krijgt hij handen vanuit de gehele zaal. Hier komt het publiek voor en Bokman geeft ze opnieuw waar voor hun entreegeld. De buren kunnen alleen maar buigen. Spanjer werkt weinig mee deze eerste pot. Ondanks zijn wonderschone hoekballen en de hindecurve van zijn zwartglanzende 15 ponder legt hij een dunne 120 naast een imponerende 195 van Bokman. Hij weet dat hij beter kan en de punt is binnen. Geen reden tot paniek. We treden aan op baan 5 met een zware overtuiging deze avond te kunnen beslissen.
Op baan 5 begint Spanjer een oranje huisbal te temmen. Hij begint sterk, sukkelt wat weg halverwege de pot en weet de game ditmaal met een turkey te sluiten. 168 is goed. Er zat meer in. Spanjer is tevreden.
Bokman laat wat olie liggen maar weet wel een nette 157 te noteren. Opnieuw pikken we de punt en de buren maken zich op voor een harde confrontatie. Vooral Meines heeft zijn zinnen op een punt gezet. Zijn ballen zijn rond en hard.
Game drie. Meines striked als een bout en John volgt als een trouwe tekkel. Ze spelen nu op hoog niveau en Spanjer vreest een nederlaag. Helaas moet Bokman het spel alleen spelen. Hij gooit strike op strike en naar later blijkt ankert hij de partij opnieuw. Een gemeende hand van de grote Nus is zijn beloning. Spanjer heeft zijn 15 ponder in de rekken gelegd en besluit hem vanavond niet meer aan te raken. Zijn worpen laken ieder respect voor de sport en had hij een paar dunne pinnen meer neergelegd, dan had de 191 van Bokman meer dan genoeg gebleken. Nee, Spanjer liet zijn hoofd al hangen na de drie openingsstrikes van Meines en kreeg 'm niet meer in focus. Hij gooit niet beroerd, 134 is normaal gesproken genoeg voor een puntje. Met een serie gelijk die van Meines en John is het veel te weinig.
Zij krijgen een puntje en nemen de extra punt ook maar gelijk mee. 2-2 is de schade.
Volgende week treedt Spanjer aan met Doesman. Hij hoopt meer te kunnen laten zien en minder te frustreren.
De aanleg van de Edese bowlingbaan vordert. Naar ik las in de krant: De touwtjes hangen al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten