Vermoedend dat het een gezellige avond bowlen zou worden met mijn nieuwe beste vriend Jack en onderwijl de verjaardag vierend van de vrouw van mijn collega Bokman, toevalligerwijs op dezelfde dag geboren als Jimi (hij droeg altijd z'n bowlingketting) die de hele avond bewierookt wordt op radio 6 met in gedachten het wondertje dat Sander's vriendin op de wereld heeft gedrukt (Casper Alexander) loop ik de immer sensationele entree van Bowlingcentrum Tiel binnen. Jack staat net z'n nieuwe schoenen te passen, een snelle blik laat zien dat we nog steeds onderaan de lijst staan en bijkomend van een zachte mexicaanse reken ik mijn negen euro af bij mijn tegenstander voor vanavond, Truus. Er is maar een vrouw in mijn leven die Truus heet en uitgerekend tegen haar mag ik vanavond bowlen. Haar partner heet Wim en met in mijn achterhoofd de wetenschap dat deze twee onlangs Europees kampioen zijn geworden leg ik de lat vrij laag en hoop wat op te steken deze avond.
De eerste ballen bij de buren doen echter vermoeden dat de vele overwinningen van afgelopen maanden inclusief het aantal weken dat ze al op nr. 1 staan ze een beetje tam heeft gemaakt. Ze laten opmerkelijk veel liggen en Jack en ik zien onze kans schoon om met pijn en moeite de eerste pot gelijk te spelen. Dankzij Jack, want deze jongen gooide zijn bekende 121.
Gelukkig mag ik voor de tweede pot naar baan zeven en beginnen de strikes veelvuldig te vallen. Bij worp 6 is de beslissing al gevallen en deze keer ook weer met dank aan Jack. Hij gooit 180.
Nu lijken de buren warm te zijn en gaan op jacht naar een volle punt. Jack laat het afweten. Hij lijkt zijn 180 niet te kunnen herhalen. Laat enkele singelspares staan door zijn eerder besproken 'Djangostijl' op zo'n eenzame pin los te laten en inderdaad te missen. Het effect blijft fascineren en even lijkt zelfs de opspattende olie in staat een pin te leggen, maar na twee of drie keer wiebelen staat de pin nog rotsvast overeind. Hij maakt er een 141 van. Iets waar ik momenteel enkel van kan dromen. Wederom een 126'er voor mij en een stapje hoger op de handicaplijst.
Wim en Truus pakken zodoende de derde punt en dankzij twee imponerende handicaps mag Easy Slider het laatste puntje hebben.
De eindstand is 2,5 - 1,5. Raar maar waar.
Wetende dat Cor en Adri afgedroogd zijn door Nus en Annemieke en onze vrienden van Eurohollidays 1-3 hebben gespeeld gaan we toch weer dromen van een treetje hoger op de lijst. Enkele weken geleden stonden we nog op de vijfde. Voor kerst willen we daar weer staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten