Met een terreurdreiging in de lucht en een uitzonderlijk serieus tegenstander traden we aan op de glimmende latten van baan twee. De uitdaging voor vanavond? Henk en Michelle, beiden talentvolle bowlers die maar een ding willen. Winnen. Vorige week werden ze met 4-0 vernederd. Nu zullen ze er alles aan doen om het tij te keren. Martijn is warm. Arjen is opgefokt. Zijn hart slaat 140 in rust en hij vreest een telefoontje van het thuisfront. De weeen zijn begonnen. Dat telefoontje blijft uit, maar de vrees blijft.
De eerste set. Martijn en Arjen weten de aandacht naar zich toe te trekken met een 171 en een 163. Op een handvol punten verloren, maar met een duidelijke boodschap. Die boodschap luidt: kijk uit, we zijn goed, maar kunnen beter.
Helaas blijft het beter liggen op de plank. De tweede set bereiken we het dieptepunt van de avond. De derde set mag een verpletterende nederlaag heten. Noch Martijn, noch Arjen blijken in staat tegenstand te bieden aan met name de overdonderende worpen van Michelle (zie foto). Haar aproach is ongeevenaard en haar hooks zijn bitterzoet met een impact van een scherfgranaat. Henk hoont en minacht. Met name mijn varierende werpstijlen worden met lust gebadineerd. Martijn heeft geen remslaap meer en ik lig al weken naast een ultralange voorwee. Redenen genoeg om het hoofd te blijven heffen en terug te kijken op een geslaagde avond. Henk en Michelle mogen in de nabije toekomst geen problemen meer geven. Wij des te meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten