De parkeerplaats was weer afgeladen deze bijzondere avond. Met goed gemoed en vertrouwen liepen we de bowlinghal binnen. Doesman en ik. Bokman moest thuisblijven. Zijn vaderlijke plicht speelde parten op deze belangrijke dag.
Onze tegenstander deze avond? Het dreamteam 'de bengeltjes'. Cor en Adrie. mannen die er geen doekjes om winden. Cor gooit gemiddeld 300. Wat? Ja, 300 euro per maand. Deze buitengewoon krachtige bowler speelt 16 x per maand en bij aanvang dacht ik al 'dit wordt een oefenpotje met een paar extra glazen bier'. En dat werd het. De gezelligheid werd opgepimpt door een onverwacht aantreden van Bokman. Zoals elke goede vader heeft hij de zorgtaak aan een oppas overgedragen en is de deur uitgevlucht. De hoop op een puntje steeg met stip.
Adrie behoeft geen introductie. Zijn naam is synoniem aan de bowlingsport. Van hem win je enkel als hij geblesseerd is. Vanavond was hij dat niet. Toch school er deze avond een verrassing onder het dak van de BVT.
Bokman, koud van de straat, begon met een magere 120. Doesman wist weer te glanzen met een zuivere 143. Te weinig om weerstand te bieden aan het geweld van Cor, maar genoeg om blij te zijn.
De tweede set doe ik met Bokman en weten we terug te slaan met een 165 en een 134 game. Afdoende om een punt mee naar huis te nemen. We nemen afscheid van Bokman en concentreren ons op de derde set. Spanjer werpt lekker. Wederom met Ton in handen. Hun relatie lijkt hersteld. Hij tilt naar de 144 maar Doesman lijkt de lat uit het oog te zijn verloren. Zijn worp is de belichaming van 'easy slider', maar hoe easy ze ook glijden, de pinnen blijven overeind. Hij kan 'm nog net op 128 zetten. Geen score om je voor te schamen als we de handicap erbij tellen, maar te weinig om de winst te ijken. Cor en Adrie gaan naar huis met een 3-1. Wij verheugen ons op een puntje. Om de geboorte van mijn jongste dochter te vieren nemen we nog een paar biertjes en taaien af. Volgende week moeten we winnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten