Maandag 1 oktober hadden we met het team een meeting waarin verschillende stijlen werden doorgesproken onder het genot van een bakje koffie en het vasthouden van pasgeboren kinderen. Doesman meldde zich af voor de competitie van vandaag. Zijn contract eiste hem op en liet de avond aan Bokman en Spanjer.
Tegenstander vanavond zijn Meines en John. Met gemiddelden van rond de 180 best respectabele spelers met een keurige worp, nette curve en bij vlagen hoge impact. Bokman en Spanjer staan op scherp. We menen een paar punten te kunnen scoren vanavond en als Spanjer zijn eerste game op 192 zet en Bokman volgt met een 160'er tegenover een 163 en 164 zetten we beiden in op een 4-0. De tweede game lijken we dan toch te moeten inleveren. We zakken beiden terug naar Utrechts peil, Spanjer weet zelfs een bal te laten vallen. Zijn 'Ton' doet al een paar weken intensief mee, maar het hoge gewicht speelt 'm toch geregeld parten. De bal valt in deze game letterlijk van de vingers rakelings naast de rechtervoet en stuitert op de baan om vervolgens met een snelheid van enkele meters per minuut over de rechterafgrondlijn drie pins om te leggen. Mede dankzij een tegenvallend antwoord van Meines pakken we toch de tweede punt.
We gaan terug naar baan zes en beseffen dat het geen cadeautje wordt. We zullen eraan moeten trekken. Vooral Bokman heeft met z'n 121'er wat goed te maken. Hij blijkt nog reserves te hebben.
Game 3. Spanjer begint matig. Bokman striked hoog en hard. 1 x. 2x. 3x. Bokman legt voor het eerst in weken en turkey te kijk. Hij maakt zich op voor een fourbagger, maar komt tekort. Hij weet 'm wel te sparen. Corrigeert direct met een vierde strike in frame 5 en dipt in frame 6 met een split. Na enig rekenwerk zien we dat er een 200 in de pijp rookt. Hij legt in frame 7 wederom een strike en beseft dat het nu akelig dichtbij komt. De pols begint nu ook de tweehonderd te naderen en iedere topbowler kent de sensatie die nu mee gaat spelen. Of tegen. Frame 8 maakt het spannend met een spare en Bokman weet in frame 9 opnieuw te striken. Inmiddels staan alle ogen richting baan 6. Frame 10 begint met een inning van 9. Die blijken waardevol en welkom. Nu is het vallen of staan. Pakt Bokman die laatste pin, dan is het bedje gespreid. Legt hij 'm ernaast, dan tellen we 'm op bij de bijna's. De bijna's die al jaren zijn carriere lijken te beheersen. Nee, hij pakt 'm! Gejuich galmt door de achterstandswijk en even zwijgen de pitbulls. Gaat hij die 4 punten pakken of wordt dit een gooitje in het gootje. Niemand lijkt nog te ademen, Bokman loopt in slowmotion de lat op, likt de bal met het het puntje van z'n tong, kijkt even opzij naar de buurman, de baan is vrij, Spanjer roept: 'concentratie!' Dan, Aproach, Stap, pendel, stap, swing, stap, release... opnieuw een oorverdovend gejuich. Bokman zet 'm op 204.
Easy Slider pakt 4-0. Dankzij twee torenhoge scores en een ongekende wilskracht.
Na de felicitaties nemen we een biertje op de overwinning en weten diep van binnen dat dit seizoen van ons is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten