De weg naar Tiel is sprookjesachtig. Ik zeil over het asfalt en alles zit mee. Dit wordt 'm, denk ik bij mezelf. vanavond kan het niet misgaan.
We zijn met z'n drieen. Doesman komt wat later. De eerste partij zal door Bokman en Spanjer gespeeld worden. De tegenstander vanavond is Jeff en Dimitri. Jeff is al besproken. Als u op Jeff drukt, dan ziet u waar. Dimitri is vrij nieuw in deze leage. Zijn werpstijl heeft 'm al een bijnaam bezorgt. 'Dimitrailleur'. Zou eigenlijk 'Dimitrailleuse' moeten zijn. Zoals u geheid weet is 'mitrailleur' in Nederland een ingeburgerde taalfout; Frans: mitrailleuse = schrootwerper; mitrailleur = machinegeweerschutter. Onbedoeld klopt het in deze context dus perfect. Dimitri is geen wapen, maar een schutter. Hij schiet de bal met hoge snelheid af en striked op hoog niveau. Wat loop je nou te zeiken over een woord? Zult u zich afvragen. Dat doe ik niet. Ik leg enkel uit dat we allemaal in de overtuiging leven dat het ene waar is zonder het ander te kennen. Er is waarheid en er is leugen. Zo was er een tijd dat een maat van mij bij hoog en laag beweerde dat Clint Eastwood in 'once upon a time in the west' speelde. Nee, nee en nog eens nee. Het was Henry Fonda. Waarheid vs leugen.
Het ging inderdaad mis deze avond. Waar en hoe weet niemand. Er werd gestriked, gespared, de sfeer was optimaal, Dimitri blijkt een fijne vent, Jeff deelde zijn sociale reilen, gooide daarnaast niet bijzonder spectaculair, hoewel hij zijn eigen baanrecord brak met een 220'er.
De eerste begonnen we gemiddeld met een 144 en een 131'er. Hadden we iets meer geluk gehad, dan was het geen probleem. De tweede game neemt Doesman. Nog koud van de straat. We dachten dat het ging komen, maar lieten een 118/117 noteren. Deze was dus dik verloren. De derde game zat Spanjer aan het bier en deze set behoeft nog minder commentaar. De score van Doesman is niet eens genoteerd op mijn viltje. Uit m'n benevelde geheugen hing het vlak boven de 100. Niet, en ik zeg niet, dat hij beroerd wierp. Integendeel, zijn ballen zweven schoon boven de olie. Wat dan? Ik weet het niet. Ik dacht dat het aan mij lag, maar zijn tweede game deed onder aan zijn eerste.
Bij de bespreking bleek het probleem bij de voorbereiding te liggen. Wij zijn kennelijk geen Henry Rono. Henry Rono sjouwde tien jaar geleden met koffers op een vliegveld in Amerika. Voor die tijd was hij een veelbelovende atleet. Zijn record op de 3000 meter steeplechase heeft 11 jaren gestaan. In 81 dagen tijd brak hij 4 wereldrecords. Hij presteerde het om na een avond drinken en vrij onvoorbereid wedstrijden op z'n naam te schrijven. Hij liep een wereldrecord op de 5 km na een avond zwaar drinken. Hij was de Haille Gebresellassie van de late 70's. Alleen, hij hield erg van drinken. Eens miste Rono z'n vliegtuig. Moest er eentje later nemen. Nam wat drankjes aan boord en weet net voor de start zich te melden voor een grote wedstrijd. Hoe het afliep? Hij won. Hij hield het helaas niet lang uit. De boycotten kwamen, hij raakte aan lager wal, verloor zijn geld en de rest is geschiedenis. Ik hoorde onlangs dat hij hersteld is en een atletiekteam coached en dit jaar een bio heeft geschreven, 'olympic dream' en dat hij zelf in de categorie 55+ lekker presteerd. Dat is fijn nieuws.
Wij wonnen vanavond niet. 4-0. Het deed pijn, omdat het wel had gekund. We hebben kansen laten liggen. Strikes genegeerd. Spares laten staan. We staan op plaats 5. Hopelijk volgende week nog steeds. Jack won overigens van Annemieke vorige week. Dat geld ben ik kwijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten