Soms oogt een product beter dan het is. De teleurstelling is dan des te groter.
Hard gefeit is dit nu echt het 100ste bericht. De vorige melding was inclusief een paar ongeplaatste berichten. Die waren ook niet gepast en hebben we verwijderd. Bij de professionalisering van de bowlingsport in Nederland horen geen onkuise uitingen van bitterheid en frustratie. Ik luister overigens op dit moment naar een nieuwe cd van The katinas. 5 Latino's van het kaliber Los Lobos/Burlap to cashmir etc sieren de voorkant en het plastic werd er snel afgetrokken in de hoop een strakgespannen Spaanse gitaar te horen zwepen. Helaas bleek deze wens na de eerste noot al een windei. Ja, we hadden het gisteravond bij het nuttigen van de veertiende vaas ineens over windeieren. Doesman wist ons weer eens te verbazen met zijn encyclopedische kennis en wijdde dit moment uit over een oud gebruik waarbij een ei voor langere tijd onder het mos e.d. werd gelegd om hem na jaren op te eten. Mocht ik essentiele gegevens hebben gemist, dan zal Doesman dat aanvullen onder de reageer knop. Het is een smakelijke tractatie. Anders dan de cd van The Katinas. Dit is een jongensband waar we in de 80's al genoeg van hebben moeten slikken. Ik ga 'm even wisselen.
Entonces... Estamos Bolerando y esta tarde jugamos con Duo penotti el equipo componese de Eric y Gracitia.
Het gaat steeds beter zoals u ziet. Nog even en we lezen Gabriel Garcia Márquez in de moedertaal. Daarna kan ik rustig inslapen.
Vanwaar dit geleuter? De prestaties van vanavond zijn geen inktpatronen waard. Ik zal een korte impressie geven. Bokman neemt de eerste pot vrij. Spanman doet het met Doesman. Doesman gooit met Wim. Spanman met Trudie. Beide heren staan boven peil te werpen en verslaan de tegenstander deze eerste game zonder moeite. Doesman parelt met 123 pinnen en Spanmans streberigheid dwingt hem 38 punten meer te gooien. 161. 1-0.
Dan mag Spanman aan een Che sabbelen en gaan Doesman en Bokman op baan twee de vuile was uithangen. Ze halen alles uit de mand, maar lijken voortdurend ingehaald te worden door de man met de hamer. Als Spanman uit de rookzone komt is de achterstand al dusdanig dat verder werpen weinig zin heeft. Op zo'n moment zou je als met schaken de tegenstander een hand moeten kunnen geven en de volgende pot moeten kunnen beginnen. Dat kan echter niet. We moeten doorgaan en de enige troost is dat de handicap een paar centimeter groeit. Doesman legt Wim goed neer, de bal draait mooi in, de impact ziet er goed uit, maar de strikes blijven uit. En Wim heeft nog geen Spare reputatie. Als Doesman de spares dan probeert te innen met zijn oranje butsbal vangt hij drie maal bot.
Bokman staat willekeurige ballen naar het eind van de baan te slingeren in de hoop dat er iets gebeurt. Hij rolt er zelfs eentje in de geul. Pas nadat Spanman hem dwingt hoog en hard te gooien begint zijn lijst een opwaartse lijn te maken. Hij kan er nog een redelijke 136 uit persen, maar met de prestaties van een onwennige Wim (120) in de aftiteling is de achterstand exact 100 roodnekjes. 1-1.
Dan mag Spanman weer los. Hij ziet nog kansen voor een 3-1, of een 2-2, maar baan 1 is niet de favoriete bakplaat van Bokman. Bokman kruidt kut en serveert vanavond een gore maaltijd. Doesman en Spanman vinden het niet te vreten en vinden dat ze dat gewoon tegen hem mogen zeggen. Hij gaat er goed mee om. 'Jullie eerlijkheid forceert mij mijzelf te onderzoeken en te zien waar ik voor verbetering vatbaar ben.' Zo sprak hij moedig. In plaats van ons in de plasser te trappen en een defensievelijk conflict te genereren luistert hij naar zijn vrienden en weet hij diep van binnen dat deze twee heren, naast Sandokan wellicht de enigen zullen zijn die straks aan zijn kist staan te huilen en de ceremonie zullen sieren met een herinnering, een gedicht of een lied. Hij verwerpt zich op een afgemeten 120. Spanmans inspanningen om een nette 150 op te leveren zijn verdampt tot een dikke mist. Hij weet voor eigen lust nog een spare te innen met Ton, en sluit met diezelfde Ton de avond af met een puik gecurfde strike. Spanman overweegt sinds vanochtend zijn carrière voort te zetten met Ton.
De heren gaan naar buiten. Daar roken ze staande een Che. Dan gaan ze voetballen onder het genot van nog een Che. Daarna nemen ze nog wat bier tot zich in de gezellige kantine van Dop en dan, als de eerste zonnestralen de strijd aangaan met de duisternis om opnieuw een dag toe te voegen aan het leven gaan ze op huis aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten